Ontmoet Barry de Bruin. Hij woont met z’n gezin op steenworp afstand van de OASE in het voormalig pand van de Rotterdamse Lloyd waar vroeger de boten naar Indonesië vertrokken. Daar wonen ook een kat (Mickey), een bidsprinkhaan (Teddy) en zeven naamloze goudvissen. Barry vormt samen met Kim de Groot de kern van het creatieve kunstenaarscollectief Mona Lisa’s en houdt hier in OASE samen met Kim kantoor (spreek uit als: Quantore). “We noemen ons langzaam dichtgroeiende rommelhok ‘Quantore’ omdat dat veel sjieker klinkt. “
Kan je iets meer vertellen over jullie kunstenaarscollectief Mona Lisa’s?
“Eigenlijk is het meer een kunstenaarsduo maar zodra het kan en het budget het toe laat betrekken we graag andere creatieve geesten bij onze projecten. Zoals bijvoorbeeld de poppenspeler Marco Kalkman die vlak voor de OASE op een oude sleepboot (‘de Fighter’) woont en werkt, Rotterdamse kunstpaus Siebe Thissen, briljante ontwerpers zoals Maarten Brandenburg of filosofische schrijvers zoals Birgit Bekker.
Ons werk draait om het activeren van creatief bewustzijn met als doel jezelf en elkaar te bevrijden van morele, normatieve, sociale, politieke beperkingen. Publiek is altijd deelnemer. In samenspel vogelen we dingen uit. Soms staan projecten als ‘kunst’ op zichzelf (zoals laatst ‘de Grote Hoop’ in TENT) of we reageren op vraagstukken van opdrachtgevers (zoals de politie, ministerie van VWS, VONK, gemeente Rotterdam). Wij vinden het belangrijk om er samen achter te komen wat nodig is. Een ‘belevenis’, een spel, een werkvorm of een nieuw ritueel."
Hoe zijn jullie als huurders bij OASE terecht gekomen?
"Ik liep de OASE, ongeveer 2 jaar geleden, bij het uitlaten van m’n onzichtbare hond, tegen het lijf. Berend en Raymond waren nog maar net de verlaten Loods ingetrokken.
Ik kende het pand van ‘de Delft’ als buurtbewoner natuurlijk al. Het stond al een behoorlijk tijdje leeg. Toen ik er een beetje liep te fantaseren over wat je op zo’n gekke plek zou kunnen doen bleken Berend en Raymond al hele mooie dromen te hebben. Een Rotterdamse hotspot voor wereldverbetering. Iets wat nu, een paar jaartjes verder, realiteit geworden is."
En wat vind je het leukste aan OASE?
“De mensen, de reuring en het gedoe. Of het nou acteurs in berenpakken zijn die met knallende losse-flodder-geweren een theaterstuk repeteren, activisten van Extinction Rebellion die hier hun tijdelijke basiskamp opzetten, duurzame beleidsmakers die mediteren over de stad of een popup gaarkeuken die veganistisch Tex-Mex serveert, er gebeurt hier altijd wat. Ik hoef m’n ‘Quantore’ niet uit om toch heel duurzaam, sociaal en cultureel Rotterdam voorbij te zien komen.
Af en toe doen we Mona Lisa’s evenementen op de OASE. Niet zo vaak als ik zou willen. We worden meestal gevraagd om op een specifieke locatie iets te bedenken. De OASE is sowieso een lekkere plek om met mensen af te spreken voor stoute plannen. Aan de kade of op het terras uitkijkend over de Maas gaat fantaseren over een mooiere wereld toch net effe wat harder."
Bij die mooie wereld hoort natuurlijk duurzaamheid. Is dat ook belangrijk in jouw eigen leven?
"Qua duurzaamheid ben ik een ‘work in progress’. Er is nog ruimte voor verbetering. Ik merk dat gewoonte en luiheid het vaak nog winnen van een volledig duurzame levensstijl. Vergeten kliekjes uit de koelkast belanden uiteindelijk toch nog beschimmeld in de afvalbak. M’n onderste la van de keukenkast puilt uit van de plastic tasjes omdat ik weer eens vergeten was m’n Suzan-Bijltje mee te nemen.
Ik vind verdomme wel dat we echt beter voor de planeet moeten zorgen en de aarde niet moeten uitwonen zoals we nu doen. Vervolgens sta ik wel gedachteloos op de sportschool AXE onder m’n oksels te spuiten omdat het daar nou eenmaal ‘voor nop’ op de wastafel staat. Raymond werd laatst trouwens wel erg opgewonden toen ie het rook. Dus elk nadeel heeft ook z’n voordeel.
Gelukkig zijn m’n kinderen groot fan van kringloopwinkels (zij zijn er vooral voor speelgoed maar ik zie soms ook iets van m’n gading) waardoor niet alles in huis vers uit China komt. Daarnaast is het gezin vegetarisch (bijna vegan) en ik doe vrolijk mee."
Wat doe jij om de OASE in jezelf te vinden?
“Los van wat ‘social anxieties’ gaat het qua innerlijke rust over het algemeen wel goed.
Het zijn eerder de externe stedelijke omstandigheden die onrust brengen. M’n buurt wordt op het moment helemaal dichtgemetseld met bouwprojecten. De schaarste aan natuurschoon in de stad breekt me af en toe op. Dan vlucht ik bij gelegenheid kort naar de groene hoekjes van de stad zoals ‘Schoonderloo’, ‘Trompenburgh’, ‘Brieneoordeiland’ of de ‘Esch’. Da’s dan meestal net aan genoeg om m’n gram te halen. Ik probeer de stad de laatste tijd ook op z’n kop te bekijken. Door meer te focussen op de lucht en de wolken. Dat brengt natuur en beton in een veel betere verhouding. De glinstering van de zon op de Maas kan me ook kalmeren.”
Nog iets wat je graag wil delen met de OASE community?
Ik hou van de exponentiële oplaaiing die ontstaat tijdens de uitwisseling van ideeën. Wie zin heeft een beetje te brainstormen over hoe we beter dingen anders kunnen doen, mag altijd bij m’n ‘Quantore’ aankloppen.
Ook zin om te vertragen, maar heb je geen bungalow met een tuin? Dan is de pop-up wijnbar van Joey, hier aan de kade met prachtig uitzicht, een goed alternatief. Er is een kleine snackkaart en een bbq plek waar het mogelijk is om zelf je eigen eten mee te nemen. De wijnbar is geopend van donderdag tot zondag vanaf 14.00 tot 22.00.
Tip: vraag Joey naar het verhaal achter het glas wijn dat je hebt besteld. Reuze inspirerend kunnen wij beloven.